استاد بزرگ موریهه اوشیبا

استاد بزرگ موریهه اوشیبا بنیان‌گذار ورزش رزمی آی کی دو است. اغلب به او لقب بنیان‌گذار یا استاد بزرگ (O’Sensei) را دادند.  موریهه اوشیبا درسال ۱۸۸۳ در کشور ژاپن دیده به جهان گشود و پس از هشتاد و شش سال عمر در سال ۱۹۶۹ دیده از جهان فروبست. وی درسبک‌های متعددی از جمله جوجیتسو دارای مدرک بود و همچنین دربکارگیری از نیزه و شمشیـر مهارتی خاص داشت. وی با تغییر و تعدیل برخی از فنون جوجیتسو، از آنها در آی کی دو استفاده نمود و فنون منحصر به فرد دیگری را نیز درهنر رزمی خود بکارگرفت.

آی کی دو نامی است که او برای هنر رزمی خود انتخاب نمود. این کلمه مرکب از سه جـزء آی، کی و دو می‌باشد که معنای اصلی آنها به ترتیب هماهنگی، نیروی درونی و راه و روش می‌باشد. تلفظ آی به معنای هماهنگی، با آی به معنای عشـق یکی است و موریهه اوشیبا از هر دو آنها، برای رساندن پیام این هنر رزمی بهره می‌برد.

در ۱۴ دسامبر سال ۱۸۸۳ در استان تانابه، واکایاما از پدر و مادری بنام یرُکو و یوکی بدنیا آمد.

موریهه اوشیبا سال ۱۸۹۰ در هفت سالگی در معبـدی در نزدیکی خانه اش خواندن و نوشتن را آموخت. در سیزده سالگی به مدرسه راهنمایی واکایاماکن دای نی جین چو رفت ولی پس از یکسال منصرف شد. در چهارده سالگی معلم چورتکه شد و در اداره مالیات مشغول بکار شد. در هجـده سالگی کار اداره مالیات را رها کرد و برای کار به توکیو رفت. سال ۱۹۰۲ در نوزده سالگی مغازه‌ای دایر کرد و به تمرین جـودو پرداخت. بعلت مریضی به شهر تانابه برگشت و هر روز در کوهستانها خود را قوی می‌کرد و در همین سال ازدواج کرد.

سال ۱۹۰۳ در بیست سالگی به خدمت سربازی در اُساکا رفت و آنقدر در کار تیراندازی و شمشیر بازی مهارت داشت که به او پیشوای سربازها می‌گفتند. از استان اُساکا به استان واکایاما رفت تا در جنگ نی چی رو شرکت کند و مرتب ورزش می‌کرد. در بیست و شش سالگی با نظر دولت درباره یکی شدن معابد مخالفت کرد و به پیروزی رسید.
    سال ۱۹۱۲ در بیست و نه سالگی از طرف دولت به او پیشنهاد شد به هوکایدو برود و او با پنجاه و چهار خانوار به هوکایدو منطقه مُن بتسو گون شی راتاکی گِن رفتند. در سی و یک سالگی در روستای کامی یوبِتسو کارهای زیادی انجام داد و او را شی راتاکی اُ نامیدند.

سال ۱۹۱۵ در سی و دو سالـگی در هتلی در اِن گارو بنام هی ساتا با استاد جودو تاکدا سـوکاکو آشنا شـد و بـه ورزش جـودو پرداخت. در سن سی و پنج سـالگی یکی از مقامات بالای ارتش مُنبِتسو گون در روستای کامی بِتسو شد. در سی و شـش سالگی در زمان مرگ پدر مریهه به شهر خود برگشت و در بین راه به کیوتو آیابه رفت و با کسی که حاجت می‌داد بنام دِگوچی اُنی زابورُ آشنا شد.
    سال ۱۹۲۰ در سی و هفـت سالـگی پس از مرگ پدرش همراه با خانواده اش به کیوتو آیابه رفت تا در آنجا زندگی کند. در آنجا به ورزش پرداخت و باشگاهی بنام کلاس وشیبا را دایر نمود.
    سال ۱۹۲۲ در سی و نه سالگی نام آی‌کی را برای ورزش خود برگزید و به دیگران ابلاغ کرد.

در چهـل و دو سالگی به همه گفت که راه آی‌کی را با جدیت دنبال کنند و در پائیز همان سال بـه دعوت دریادار تاکِ شیتا رئیس نیروی دریایی به توکیو رفت تا در آیاماگُشو به تدریس آی کی دو بپردازد.
 سال ۱۹۲۷ در چهل و چهار سالگی همراه خانواده خود به توکیو رفت و خانه‌ای اجاره کرد و همچنین مکانی اجاره کرد و در آنجا به تمرین پرداخت و در چهل و شـش سالگی، معلم ورزش دریا نوردان شد.
 سال ۱۹۳۰ در چهل و هفت سالگی برای دایرکردن کلاسی به مِجی رُشی مُراچی آیی نقل مکان کرد و کلاسی دایر کرد که اجاره‌ای بود در این کلاس اژ استاد جیگرو کانو بنیان‌گذار جودو دعوت کرد به تماشای فنون آی کی دو بپردازد و فنون مُریهه را از نزدیک مشاهده نماید. در چهل و هشت سالگی در شین جوکو واکاماتسوچو کلاسی دایر کرد که نامش را کُبوکان قرارداد و در آنجا شاگردان زیادی بـدور او جمع شدند.

سال ۱۹۴۵ در پنجاه و هفت سالگی از دولت بورسیه می‌گرفت و مجلس، مکانی بنام زایدان هُجین کُبوکای را دایر کرد و آی کی جوتسو را ورزش آی کی نامید و در استان ایباراکی محله ایواما کلاسی در بیرون از خانه خود دایر کرد. 

سال ۱۹۴۲ در پنجاه و نه سالگی ورزش آی کی را آی‌کی‌دو نامید.

سال ۱۹۴۳ در شصت سالگی در استان ایباراکی محله ایواما معبد آی کی دو را ساخت. سال ۱۹۵۲ در شصت و نه سالگی به شهرهای مختلف سفر کرد و آی کی دو را گسترش داد. در هفتاد و هفت سالگی در تلویزیون ژاپن گواهینامه شی جو هُشو را در روز بونکا گرفت.

سال ۱۹۶۴ در هشتاد و یک سالگی (تابستان این سال) از طرف امپراتور ژاپن بخاطر آی کی دو، مدال افتخار دریافت نمود.
سال ۱۹۶۶ در هشتاد و سـه سالگی از کشور برزیل از کلیسای کاتولیک آپُستُ لیکا اُرتو دُشیا از طرف بالاترین مقام کلیسا بهترین لقب کاتولیک (آپست لیکا اُرتودشیا هاکشاکو) برای او ارسال شد.
سال ۱۹۶۹ در هشتاد و شـش سالگی بخاطر کار بزرگی که انجام داده بود (ابداع ورزش آی کی دو) از استاندار واکایاما مـدرک تانابه شیمیی شیمین را دریافت کرد و از مجله ایواما، ایواماچو میی چُمین را گرفت.

موریهه اوشیبا در بامداد یکی از روزهای سال ۱۹۶۹ ساعت ۵ صبح بدرود حیات گفت. روز قبل از فوت مدرکی بنام سیگُ ای کونسان تُ زویی هُـشُ را دریافت کرد.